γράφει ο Βασίλης Ψαριανός
Η αντιπαράθεση ιδεών, απόψεων και προτάσεων, στα δημοκρατικά πολιτεύματα, είναι όχι μόνον θεμιτή αλλά και αναγκαία, διότι συμβάλλει στην σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, διορθώνει σφάλματα και βελτιώνει την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.
Για να προκύψουν, όμως, τα παραπάνω ευεργετικά αποτελέσματα για την δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος, προϋποτίθεται ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα είναι « υγιής».
Και η « υγεία» της πολιτικής αντιπαράθεσης εξασφαλίζεται, όταν αυτή ασκείται στην βάση πραγματικών δεδομένων και σύμφωνα με τις αρχές της Λογικής, που σημαίνει, ειδικότερα, ότι τόσον οι κυβερνητικές προτάσεις και αποφάσεις, όσον και η ασκούμενη κριτική της Αντιπολίτευσης βασίζεται σε υπαρκτά στοιχεία και αδιαμφισβήτητα επιστημονικά συμπεράσματα.
Αντίθετα, «νοσηρή» και βλαπτική για την λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος καθίσταται η πολιτική αντιπαράθεση, όταν αυτή υπαγορεύεται από προκαταλήψεις και ιδεοληπτικές εμμονές, όταν επικαλείται ανύπαρκτα ή πλαστά στοιχεία και επιχειρηματολογεί βασιζόμενη σε υποθέσεις και φημολογίες, αυθαίρετα συμπεράσματα και ανεπιβεβαίωτα επιστημονικά στοιχεία και θεωρίες.
Η ασκούμενη πολιτική στην Ελλάδα, και ειδικότερα η αντιπολιτευτική πολιτική, διαχρονικά, και καθ΄ υπερβολήν, την τελευταία εικοσαετία, χαρακτηρίζεται από την αντίθεσή της σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και την οικονομική ανάπτυξη, από μια ψηφοθηρική, δημαγωγική ρητορική και κούφια συνθηματολογία, η οποία, δήθεν, εξυπηρετεί τα « λαϊκά συμφέροντα», και, συχνά, από υβριστικούς χαρακτηρισμούς και χυδαίες επιθέσεις που βασίζονται σε fake news.
Και το πλέον νοσηρό και υπονομευτικό της δημοκρατικής λειτουργίας σύμπτωμα της πολιτικής μας ζωής: ο διχαστικός λόγος του είδους « ή εμείς ή αυτοί» και η κατασκευή σκευωρίας κατά πολιτικών αντιπάλων, με επιστράτευση « κουκουλοφόρων» ψευδομαρτύρων!
Ο αντιπολιτευτικός παραλογισμός και η δημαγωγική… « ακράτεια» δεν αυτοπεριορίζεται ούτε όταν η χώρα διέρχεται κρίσιμες καταστάσεις, οπότε επιβάλλεται όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συμπράττουν για την επιτυχή και, όσον το δυνατόν, αβλαβή έξοδο από αυτές. Πρόσφατα παραδείγματα οι τουρκικές προκλήσεις στον Έβρο και την Αν. Μεσόγειο, το 2020, και η πανδημία του κορονοϊού, όπου καταδείχτηκε, άλλη μια φορά, ότι οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες αμβλύνουν, ακόμα και την συνείδηση ευθύνης απέναντι στα εθνικά συμφέροντα και την προστασία της υγείας του κοινωνικού συνόλου: υιοθέτηση τουρκικών κατηγοριών για παραβίαση των ανθρωπιστικών αρχών απέναντι στους πρόσφυγες, επικρίσεις για άτολμες κυβερνητικές αντιδράσεις, απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, αδιαφορία για την τήρηση των μέτρων για τον έλεγχο της πανδημίας (συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια), αμφισβήτηση, ακόμα, και της επιχείρησης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» για τον εμβολιασμό όλων των ενήλικων κατοίκων, προκειμένου να επιτευχθεί η ανοσία του πληθυσμού ( χαρακτηριστικό δείγμα ανευθυνότητας και ευθείας υπονόμευσης της εξελισσόμενης και επιτυχούς, μέχρι τώρα, επιχείρησης εμβολιασμού των Ελλήνων η «πολάκεια» διακήρυξη, από το βήμα της Βουλής, ότι ο ίδιος- τέως υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ- δεν πιστεύει τις διαβεβαιώσεις της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, σχετικά με την ασφάλεια και την χρησιμότητα του εμβολίου, και ότι ο ίδιος δεν εμβολιάζεται!).
Και το πρόσφατο όργιο παραπληροφόρησης, από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης: η διαστρεβλωμένη και ψευδής εικόνα, την οποίαν πρόβαλαν στον λαό, αναφορικά με το « Εργατικό Νομοσχέδιο» της κυβέρνησης, που παραπλάνησε και ξεσήκωσε μερικές χιλιάδες εργαζομένων και τους έβγαλε στους δρόμους της διαμαρτυρίας!
Αυτή την φορά το Κέντρο της παραπληροφόρησης δεν ήταν, μόνον, το σκοτεινό Διαδίκτυο ούτε ο «Κίτρινος Τύπος»· ήταν τα κόμματα της Μείζονος και Ελάσσονος Αντιπολίτευσης: «καταργείται το 8ωρο», « οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες», κατήγγειλαν, μέσα και έξω από την Βουλή!
Και τελικά, αποδείχτηκε ότι το « αντεργατικό νομοσχέδιο» της κυβέρνησης ήταν… αρκετά φιλεργατικό- και με την ψήφο της Αντιπολίτευσης.
Και τι θεσμοθετήθηκε, τελικά; Ότι το 8ωρο κατοχυρώνεται, ακόμα καλύτερα, με την καθιέρωση της Ηλεκτρονικής Κάρτας Εργασίας και την μετατροπή σε Ανεξάρτητη Αρχή του Σ. ΕΠ.Ε.(Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας)· ότι η Διευθέτηση του Χρόνου Εργασίας- που ίσχυε και στο παρελθόν, στην Ελλάδα και την Ε.Ε.-θα ελέγχεται, καλύτερα, κατά πόσον γίνεται με την σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων·
και όσον αφορά την υπερωριακή εργασία- που υπήρχε και παλιότερα- εξασφαλίζεται ότι θα γίνεται με την αβίαστη συγκατάθεση του εργαζόμενου και θα πληρώνεται ακριβότερα.
Είναι εξασφαλισμένο, απόλυτα, ότι θα ισχύσουν, χωρίς παρεκβάσεις και εκτροπές, όλα όσα προνοεί και προσδοκά ο Νομοθέτης;
Ασφαλώς και υπάρχει η πιθανότητα και ο κίνδυνος να ακυρωθούν, στην πράξη, από την πλευρά κάποιων εργοδοτών, οι πρόνοιες για την προστασία των εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονται, συνήθως, σε θέση αδυναμίας, έναντι των εργοδοτών· αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί, την καταγγελία ότι η κυβέρνηση νομοθετεί την κατάργηση του 8ώρου!
Εάν η Αντιπολίτευση ήθελε να κάνει εποικοδομητική πολιτική και να συμβάλει, πραγματικά, στην προστασία των εργαζομένων, έπρεπε να επικεντρώσει την αντιπολιτευτική της στρατηγική στην κατάθεση προτάσεων που θα ενίσχυαν εκείνες τις διατάξεις και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, με τους οποίους θα ελαχιστοποιείται η παράνομη και αντεργατική συμπεριφορά κάποιων εργοδοτών.
Αλλά το «προτείνειν» δύσκολον και ευκολότερον το «επικρίνειν». Και κατά την μικροπολιτική τους αντίληψη, ασφαλέστερη η « ψηφοθηρική εσοδεία», δια του « λαϊκίζειν» και του «παραπλανάν» του εργαζομένους!
Ας είμαστε, όμως, προσγειωμένοι στην υπαρκτή και εξελισσόμενη πραγματικότητα. Όλα και όλοι, τελικά, κρίνονται και θα κριθούν στην πράξη: εάν οι καλές προθέσεις και οι προσδοκίες Χατζηδάκη- Κυβέρνησης θα γίνουν πράξη και εάν θα διαψευσθούν οι καταστροφολογικές προφητείες των αντιπολιτευόμενων!
